اولین کلام رو مینویسم برای همسر عزیزم...

همسر عزیزم ازت سپاسگذارم به خاطر همه حمایت ها صبوری و مهربونی هات.از اینکه تمام این مدت مثل همیشه همراهم بودی با خنده هام خندیدی با گریه هام غمگین شدی با بدخلقی هام کنار اومدی و دم نزدی درعوض لبخند ونگاه مهربونت رو به من هدیه کردی       تمام این مدت که میدونم گاهی لحظات خیلی سختی بوده بهم ارامش دادی و نذاشتی اب توی دلم تکون بخوره.با همه خستگی و مشغله کاریت بعد از کار بیرون با جون و دل به تمام کارای خونه میرسی انگار نه انگار که خسته ای .گاهی با خودم میگم من اگه جای تو بودم شاید خیلی وقت پیش ازاینا کم میاوردم     خیلی خوب میدونم کمتر مردی برای همسرش ایننننننننننننننننن همه فداکاری و مهربونی میکنه. قدر مهربونی هاتو میدونم...